در چشم انداز روزافزون صنعت خودرو ، یکی از مهمترین اجزای غالباً غالباً نادیده گرفته شده در قلب سیستم حرکتی هر وسیله نقلیه قرار دارد: انتقال نیرو. قطعات انتقال برق خودرو از جریان انرژی یکپارچه از موتور به چرخ ها اطمینان حاصل کنید ، شتاب ، پایداری و عملکرد کلی را فعال کنید. با پیشرفت بیشتر وسایل نقلیه - برقراری برق ، اتوماسیون و راندمان بیشتر سوخت - این قسمت ها در حال تحول هستند که آینه های گسترده تر فن آوری در صنعت را آینه می دهد.
انتقال برق در خودروها به سیستم پیچیده ای که مسئول تحویل موتور موتور به چرخ های درایو است ، اشاره دارد. در هسته آن ، شامل اجزای اساسی مانند گیربکس ، کلاچ ، درایو ، دیفرانسیل ، مبدل گشتاور و اتصالات CV است که همه در کنار هم برای مدیریت گشتاور ، سرعت و جهت کار می کنند. هر قسمت نقش محوری را ایفا می کند و پیچیدگی های طراحی آنها نشان دهنده تعادل خوب بین قدرت مکانیکی ، دوام و کارآیی است. در حالی که این مؤلفه ها ممکن است به اندازه یک شاسی براق یا موتور توربوشارژ قابل مشاهده نباشند ، عملکرد آنها به طور مستقیم به نحوه کنترل ، پاسخ و تحمل یک وسیله نقلیه گره خورده است.
با داشتن وسایل نقلیه موتور احتراق داخلی (ICE) ، سیستم انتقال سنتی بیش از یک قرن بالغ شده است و به سیستم های انتقال اتوماتیک ، دستی و به طور مداوم متغیر (CVT) تبدیل می شود. این سیستم ها نه تنها شیفت دنده و تبدیل گشتاور را مدیریت می کنند بلکه به میزان قابل توجهی بر مصرف سوخت و انتشار نیز تأثیر می گذارند. امروزه ، پیشرفت در مواد-از جمله آلیاژهای با مقاومت بالا و پلیمرهای کامپوزیت-به قطعات انتقال اجازه می دهد تا بدون به خطر انداختن قدرت ، سبک تر شوند و از این طریق باعث بهبود مصرف کل سوخت می شوند.
با تغییر صنعت به سمت وسایل نقلیه برقی (EV) ، معماری سیستم های انتقال برق در حال طراحی مجدد اساسی است. بر خلاف اتومبیل های یخ زده ، EV به دلیل ویژگی های بالای گشتاور و برق وسیع موتورهای برقی به گیربکس چند سرعته پیچیده احتیاج ندارند. با این حال ، این باعث نمی شود که قطعات انتقال نیرو منسوخ شود - در این صورت ، نقش آنها را تعریف می کند. انتقال تک سرعت ، چرخ دنده های کاهش و محورهای الکترونیکی جایگزین تنظیمات سنتی می شوند و بر کارآیی ، کاهش وزن و ادغام با واحدهای درایو برقی تأکید می کنند. به عنوان مثال ، مجموعه دنده های دقیق زمین و یاتاقان های با راندمان بالا در به حداقل رساندن از دست دادن انرژی در EV ها بسیار مهم هستند ، جایی که هر وات قدرت به طور مستقیم به دامنه می رود.
یکی دیگر از عوامل تحول آمیز ، ظهور سیستم های ترکیبی است که موتورهای احتراق را با موتورهای برقی ترکیب می کنند. این وسایل نقلیه به سیستم های انتقال دو طرفه نیاز دارند که قادر به مدیریت هر دو منبع قدرت در هماهنگی باشند. این پیچیدگی اضافه شده نیاز به مهندسی نوآورانه دارد ، از جمله نرم افزار کنترل پیشرفته ، کلاچ های الکترومکانیکی و گیربکس های ماژولار جمع و جور که می توانند ضمن ارائه عملکرد قوی ، در فضای محدود قرار بگیرند.
فراتر از برق ، افزایش وسایل نقلیه متصل و خودمختار تقاضای جدیدی را در سیستم های انتقال ارائه می دهد. الگوریتم های تغییر پیش بینی کننده ، تشخیص در زمان واقعی و شبکه های سنسور یکپارچه ، راه خود را به اجزای پیشرانه تبدیل می کنند و اطمینان می دهند که قطعات انتقال نه تنها از نظر مکانیکی سالم هستند بلکه از نظر دیجیتالی باهوش هستند. واحدهای کنترل انتقال مدرن (TCU) اکنون مقادیر زیادی از داده های وسیله نقلیه و محیط آن را برای بهینه سازی الگوهای تغییر ، کاهش سایش و تقویت راحتی راننده پردازش می کنند.
پایداری یکی دیگر از محرکهای اصلی نوآوری در این فضا است. تولید کنندگان در حال سرمایه گذاری زیاد در مواد قابل بازیافت ، پوشش های کاهش دهنده اصطکاک و روان کننده هایی هستند که ضمن کاهش تأثیرات زیست محیطی ، طول عمر قطعات انتقال را افزایش می دهند. ارزیابی چرخه عمر و اصول اقتصاد دایره ای برای طراحی مجدد اجزای نه تنها برای عملکرد بلکه برای مسئولیت اکولوژیکی اعمال می شود. $ $ $
